زندگی روی خط تعادل

امروز روز نسبتاً آرامی را داشتم و اصلا عصبانی نشدم. البته می‌دانم که چون روز اول بود و خیلی حواسم بود توانستم خودم را کنترل کنم. همیشه به خودم  می‌گویم

            رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود            رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود

با خودم فکر می‌کنم همانطور که عصبانی شدن برای من یک عادت شده آرام ماندن هم باید تبدیل به عادت شود. بنابراین اگر بتوانم به مدت حداقل یکی دو ماه هر روز همینطور خودم را کنترل کنم می‌توانم امیدوار باشم که آرامش داشتن هم تبدیل به یک عادت بشود.

به هر حال تصمیم گرفته‌ام همینطور ادامه بدهم.

سوره عصر را هم در نمازهایم می‌خوانم

بسم الله الرحمن الرحیم

1. وَالْعَصْرِ

2. إِنَّ الإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ

3. إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ

مگر نه اینکه صبر کردن در هنگام خشم هم از انواع صبر است و مگر نه اینکه آدمی که از خدای خود و از صبر توسل نمی‌جوید زیانکار است.

خدایا خدایا خدایا از خودت کمک می‌خواهم. لطفا من را از دعای خیر خود فراموش نکنید.